De “Indirecte verdediging” is een schaaktactiek waarbij een stuk of pion wordt verdedigd door een ander stuk of pion in de aanvalslijn te plaatsen, in plaats van het aangevallen stuk of de pion rechtstreeks te verplaatsen. Deze tactiek kan worden gebruikt om een waardevol stuk of pion te beschermen, om de aanvallende stukken van de tegenstander weg te lokken van een belangrijker gebied, of om een tegenaanval te creëren.
De indirecte verdediging is in veel openingen te vinden en kan bij elk type stuk worden gebruikt. Een veelvoorkomend voorbeeld van indirecte verdediging is de zet Nd2 in de Siciliaanse verdediging, die de e4-pion beschermt en d3 voorbereidt om de c1-loper te bevrijden. Een ander veelvoorkomend voorbeeld is Rf1 in de Ruy Lopez, die de e1-toren beschermt en de f3-zet voorbereidt om de e1-loper te bevrijden.
De indirecte verdediging wordt beschouwd als een subtiele en veelzijdige tactiek die in verschillende fasen van het spel kan worden gebruikt. Het kan gebruikt worden om een zwakke pion te beschermen, om een kwetsbaar veld te bedekken of om een tegenaanval te creëren. Het kan ook worden gebruikt in combinatie met andere tactieken, zoals pinnen en vorken.
Om de indirecte verdediging te voorkomen, moeten spelers zich bewust zijn van de potentiële bedreigingen die hun tegenstander kan maken en proberen te anticiperen op de bewegingen van de tegenstander. Ze moeten ook proberen hun stukken actief te houden en de belangrijkste velden op het bord te controleren.